Ή αλλιώς,ένας τρόπος πένθους για τον φανταστικό χαμό της ζωής.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις εξορμήξεις στον δαιδαλώδη
κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης,για να ασχοληθούμε με
τον πραγματικό κόσμο,των αληθινών ανθρώπων.Σας λέω
ψέμματα.Είμαι παθολογικός ψεύτης.
Άλλη μια ιστορία λοιπόν.Μια ιστορία με αρκετά υπόγεια
μηνύματα.Ανέκαθεν μ'άγγιζαν αυτού του είδους τα μηνύματα.
Έχουν τόσους πολλούς αποδέκτες,αλλά ελάχιστους αληθινούς
παραλήπτες.
Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ
16 Ιουνίου 2007.Χαράματα σαββάτου.Ο Πέτρος,δημοφιλής
προσωπικότητα του πενθήμερου τηλεοπτικού παιχνιδιού η
Μεγάλη Απάτη,ονομασία που στηρίχθηκε στην αγωνιώδη
προσπάθεια των συντελεστών της παραγωγής να τιμήσουν
την Μεγάλη Εβδομάδα και τα πάθη του Χριστού,
προετοιμάζεται συναισθηματικά, μα κυρίως ενδυματολογικά,
για μια απόφαση που θα καθορίσει με δραματικό τρόπο την
επιβίωσή του,στον κυκεώνα της τηλεοπτικής αρένας.
Την τελεσίδικη απόφαση της κριτικής επιτροπής,που σαν
άλλος Άρειος Πάγος,θα παγώσει ή θα ζεστάνει
την καρδούλα του πολλά υποσχόμενου και φιλόδοξου
Πέτρου.
23 χρόνια σπουδών στο εικονικό εργαστήριο
του τηλεοπτικού σταθμού Αρένα,17 αριστεία ψέμματος,
16 βραβεία γλυψίματος και αναρίθμητες συστατικές επιστολές
υποταγής,συνοδεύουν την κοινωνικά ανελισσόμενη ύπαρξη
του,κατά τα άλλα,συμπαθητικού και ευφράδη Πέτρου.
-Έχεις να δηλώσεις κάτι;
-Καταρχήν,την αφοσίωσή μου στις ιδέες και στις αξίες σας,
αξιολάτρευτοι κύριοι και κυρίες της κριτικής επιτροπής.
Από μικρό παιδί,γαλουχήθηκα με την προσήλωσή μου,
στην εξυπηρέτηση του ιερού σκοπού,της ηθικοπνευματικής
εξέλιξης και ανάπτυξης.
Ένας δρόμος υπήρχε για την πραγματοποίηση αυτού του
στόχου.Δεν χρειάστηκε να προβληματιστώ πολύ.Άλλωστε
αυτός ο δρόμος,αυτή η πορεία,κατείχε,από τότε,από τα
παιδικά μου χρόνια,την πρώτη και δεσπόζουσα θέση,
σε κάθε σπιτικό.Απ'τα φτωχικά πλην τίμια δώματα
των εργατικών συνοικιών,μέχρι τα μεγαλοπρεπή
και φανταχτερά αρχοντικά των βορείων προαστείων.
Το σώμα και η ψυχή μου ανήκει σ'αυτό που υπηρετείτε
και αντιπροσωπεύετε.Χρειάζομαι τη Δημοσιότητα.
Την ΑΓΑΠΩ.
Το πρόσωπου του Πέτρου άρχισε να γυαλίζει μ'έναν
παράξενο τρόπο.Φαινόταν να κολυμπά σ'έναν
μυστηριακό ωκεανό νιρβάνας.
Άραγε,ο μικρός μας φίλος,είχε όντως πειστεί για την
ύπαρξη αυτής της ΑΓΑΠΗΣ,που με ζήλο είχε
μυθοποιήσει,σχεδόν θεοποιήσει;
(συνεχίζεται)
Ηλεκτρονικά Άστεγος
8 comments:
signwmi re astege alla 15 Iouniou tha teleiwsei to pasxaliatiko reality?????
Άγνωστε φίλε/φίλη
Αρχικά θα επαναλάβω κάτι που αναφέρεται με σαφήνεια στον πρόλογο:''Μια ιστορία μ'αρκετά υπόγεια μηνύματα.Ανέκαθεν μ' άγγιζαν αυτού του είδους τα μηνύματα.Έχουν τόσους πολλούς αποδέκτες,αλλά ελάχιστους αληθινούς
παραλήπτες.''
Με άλλα λόγια,πρόκειται για μια μικρή ιστορία που χορεύει σε ρυθμούς,σχεδόν σουρεαλιστικούς.
Είναι γεμάτη με συμβολικές ημερομηνίες,συμβολικούς αριθμούς και κωδικοποιημένες πληροφορίες.
Αλήθεια,δεν σου προκάλεσαν έκπληξη
τα 23 χρόνια σπουδών;Σπουδές σε ποιον τομέα;
Όσον αφορά την απορία σου,έτσι κι αλλιώς δεν αναφέρεται πουθενά στο κείμενο ότι το τηλεοπτικό παιχνίδι είναι ''πασχαλιάτικο''.Παρόλο που σ'αυτό το σημείο δεν επιθυμούσα να δώσω διευκρινήσεις αποκρυπτογράφησης,θα κάνω μια μικρή παρατυπία για τον άγνωστο φίλο μου.
Οι συντελεστές της παραγωγής προσπάθησαν αγωνιωδώς,να τιμήσουν τη Μεγάλη Εβδομάδα και τα πάθη του Χριστού.Γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο;Ποιοι παρουσιάζονται σήμερα ως αυτόκλητοι τιμητές και υπερασπιστές του θείου στοιχείου;
Τελικά,μήπως είναι απατεώνες;Μεγάλη Απάτη.
Δεν θα σε κουράσω άλλο.Απλώς να αναφέρω και μια δεύτερη επιλογή που έχεις,η οποία κινείται παράλληλα με την πρώτη που είναι η αποκρυπτογράφηση του κειμένου.Μπορείς να με θεωρήσεις ως έναν μαλάκα που γράφει μαλακίες για να γεμίσει τον κενό χρόνο του
και να μην παιδεύεσαι άδικα.
Σέβομαι το δικαίωμά σου,να διατηρήσεις την ανωνυμία σου.
Εύχομαι η απαντησή μου,να μην σε βρει σ'ένα σκοτεινό δωμάτιο,μπροστά
σ'έναν υπολογιστή,αλλά σε μια παραλία,απολαμβάνοντας τα χάδια των
φωτεινών ακτίνων του ήλιου.
Ηλεκτρονικά Άστεγος
Hlektronika astege gia alli mia fora kerdizeis tis entipwseis me ena sou keimeno.Otan diavasa to keimeno sou kai emena mou dimiourgithike i aporia gia ta 25 eti spoudwn kai se poia boiodsxoli ekatse tosa xronia.Exw alles 2 dieukrinistikes erwtiseis alla tis kratw gia mia filosofiki sizitisi sto Millenium ti Triti.Perimenw mexri tote tin epilusi twn aporiwn mou
Teo
Γλυκήτατε Θόδωρε,
Δεν έχει σημασία αν εγώ κερδίζω τις
εντυπώσεις μ'ένα κείμενο.
Σημασία έχει ότι εσύ έχεις κερδίσει την φιλία μου,με την άψογη συμπεριφορά σου.
Πάντα έχω χρόνο για ευαίσθητους
και γλυκήτατους ανθρώπους.
Επομένως,ανταποκρίνομαι με χαρά και ενθουσιασμό στην πρόσκλησή σου
για την Τρίτη.
Απ'το πάντρεμα νικοτίνης, καφε'ί'νης,καλής παρέας και
εποικοδομητικής συζήτησης,με την
παράλληλη παρεμβολή εξαίσιων γυναικείων οπτασιών,παράγεται ένα
ασυναγώνιστο μείγμα εξαιρετικής διάθεσης και χαρούμενης ανεμελιάς.
Τα φιλιά μου,
Ηλεκτρονικά Άστεγος
Χαίρομαι που τα 23 χρόνια σπουδών μου, δεν έχουν πάει χαμένα. Ούτε και τα δικά σου, κατ εμέ..
φιλιά
:))
Μου προκαλείται η εικόνα και αίσθηση που είχα όταν διάβαζα το "1984"!Άρα γράφεις ωραία(θα καταντήσω γραφική στο τέλος,αλλά το καλό να λέγεται!) και το θέμα σου έχει πολλές προεκτάσεις και μεταφορές...για την ακρίβεια,τι να πρωτοπιάσω και τι να πρωτοσκεφτώ!
Καλή διαδρομή στο ταξίδι και τις σπουδές σου....
Φιλιάαα
Αγαπητή Stefy,
Μοιάζει δραματικά δύσκολο να αποφανθούμε,τόσο νωρίς,για την ασημαντότητα ή την αξία των 23 χρόνων ζωής που βαραίνουν την πλάτη μας.Ίσως μπορέσουμε λίγο πριν την επιθανάτια πνοή.
Κάποιος,κάποτε,δήλωσε πως την ζωή σου αν δεν αξίζει να την διηγηθείς
είναι σαν να μην την έζησες.
Θα συμπληρώσω πως αν τελικά την διηγηθείς δεν την έζησες για σένα,για την ηδονή της διευρυμένης εμπειρίας που προσεγγίζεις στα όριά της,αλλά για τους άλλους,
για την ικανοποίηση της κίβδηλης
ματαιοδοξίας σου.
Μια ματαιοδοξία που τροφοδοτείται απ'την ιδέα της αθανασίας με την οποία μας εξοικείωσε η χριστιανική διδασκαλία.
καληνύχτα,
Ηλεκτρονικά Άστεγος
Αγαπητή Ζωή,
Προφανώς αναφέρεσαι στο βιβλίο του Τζωρτζ Όργουελ.Δεν το έχω διαβάσει αλλά έχω ακούσει πολύ καλά σχόλια,
ειδικά για το αναπάντεχο τέλος της ιστορίας.Σχετικά με τις ομοιότητες,
στην εικόνα και την αίσθηση,που
αναφέρεις, δεν τιμάνε ιδιαίτερα τον
κύριο Όργουελ.Εύχομαι να μην αληθεύουν,διαφορετικά δεν διατίθεμαι να το διαβάσω.
Όσον αφορά τη γραφή μου,ζήτημα μικρής αξίας και σίγουρα ελάχιστης σημασίας.Γενικά η γραφή είναι μια εμπειρία θανάτου.Συνήθως γράφουμε για κάτι που ζήσαμε και τελείωσε ή για κάτι που θα θέλαμε να ζήσουμε
και δεν βιώσαμε,δηλαδή για κάτι φανταστικό.Και τα φανταστικά πράγματα είναι ήδη νεκρά.
Δεν θα ήθελα να γίνω ποτέ συγγραφέας.Ούτε θα ήθελα να κάνω παρέα με συγγραφείς.Προτιμώ τις συναναστροφές με ζωντανούς ανθρώπους.Είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να μεταφέρουν σε μια κόλλα χαρτί την αίσθηση της καυτής σάρκας,αλλά την έχουν νιώσει αναρίθμητες φορές.
Όνειρα γλυκά,
Ηλεκτρονικά Άστεγος
Post a Comment