Ταξιδεύοντας στον κόσμο του Πέτρου

Επίλογος

Όταν,δακρύζεις περιμένοντας την άνοιξη,
όταν κρυώνεις,
όταν,δαγκώνεις με παράπονο τα χείλη σου,
όταν ματώνεις,
όταν οι δρόμοι σου τελειώσουνε απότομα,
όταν δεν θα ‘χεις πού να πας και πού να κλάψεις,
όταν βουλιάξεις στο περίπου και το τίποτα,
να με φωνάξεις,
να με φωνάξεις.

Όταν,με σάλπιγγες ξυπνήσεις και με τύμπανα,
όταν σε πιάσουν,
όταν θα ψάχνεις στο ταβάνι την εξώπορτα,
όταν σε σπάσουν,
όταν τα λόγια σου θα πέφτουνε στο πάτωμα,
όταν οι φίλοι σου σ’αφήσουν να ρημάξεις,
όταν σε φτύσουνε οι πρόχειρες αγάπες σου,
να με φωνάξεις,
να με φωνάξεις.
…
(Βασίλης Παπακωνσταντίνου)




Κάποιος,πρέπει να σου πει την αλήθεια,μικρέ Πέτρο.
Να σε ενημερώσει για τη νερόβραστη,γλυκανάλατη και
ανέραστη ζωή του συντάκτη της στήλης που τόσο πολύ
εμπιστεύεσαι.

Θέλω να σε πάρω μαζί μου,μικρέ Πέτρο.Σ’ ένα
ταξίδι σε τόπους σκοτεινούς,εκεί που τα
ραβασάκια πίστης και αιώνιας αφοσίωσης ,
ντύνονται στα χρώματα της μελαγχολικής,
αλλά τόσο αληθινής ουσίας τους.
Στα χρώματα της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Ξέρεις πού κρύβεται η ΑΓΑΠΗ σου;
Με ποιους κάνει παρέα το ΙΔΑΝΙΚΟ σου;
Σ’ΕΝΑΝ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ,
ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΕΙ ΜΕ ΚΩΛΟΧΑΡΤΑ ΚΑΙ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΚΑΠΟΤΕΣ,
ΠΕΡΥΤΙΛΙΓΜΕΝΕΣ ΜΕ
ΘΗΛΥΚΕΣ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ.

Σε σοκάρω μικρέ Πέτρο.
Αρχίζεις να με μισείς.
Δεν μ’ενδιαφέρει.
Τέτοια συναισθήματα,πόνος,μίσος,
είναι χρήσιμα μόνο για τα παραμυθάκια
των καταραμένων ποιητών.Όχι για τους
αληθινούς ανθρώπους,του πραγματικού κόσμου.

Κράτησε το μίσος σου για μένα,θέλω να
το θυμηθείς όταν προδώσεις τη νέα σου ΑΓΑΠΗ.
Ίσως η νέα σου ΑΓΑΠΗ ονομάζεται
ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Δεν θέλω κάποτε να μου ζητήσεις
τα ρέστα.Να με κατηγορήσεις ότι σου
είπα ψέμματα.Προτιμώ να με μισήσεις
σήμερα για να με επιβεβαιώσεις αύριο.
Ίσως έτσι,έτσι ίσως ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ.

Γιατί μικρέ Πέτρο;

Καλό ταξίδι στον δικό σου αστερισμό.
Πάντα θα περιμένω.
Πάντα θα περιμένω να γυρίσεις.

Ακόμη κι αν αργήσεις.


ΤΕΛΟΣ



Ηλεκτρονικά Άστεγος